Kannski erum við nú í þann veginn að verða vitni að svívirðilegustu svikum þingsögunnar.

Kannski ekki, vonandi ekki.

Nú liggur fyrir, að 32 þingmenn hafa lýst því yfir, að þeir muni „virða vilja kjósenda og greiða atkvæði með nýju stjórnarskránni áður en Alþingi lýkur störfum fyrir kosningar“, sjá 20.oktober.is. Meiri hluti þings hefur því staðfest, að hann styður frumvarpið. Samt eiga 3 þingmenn, sem greiddu atkvæði með því að bjóða til þjóðaratkvæðagreiðslu um nýja stjórnarskrá, eftir að svara spurningunni. Þeir liggja enn undir feldi, þar á meðal bæði formaður Samfylkingarinnar og forseti Alþingis. Þau eru enn að hugsa sig um, hvort Alþingi þurfi að virða vilja þjóðarinnar. En það skiptir ekki lengur máli, því að meiri hlutinn liggur nú fyrir.

Næsta víst má telja, að í mesta lagi 15 til 20 þingmenn myndu áræða að greiða atkvæði gegn nýju stjórnarskránni. Ekki fengust nema 15 þingmenn til að greiða atkvæði gegn því að halda þjóðaratkvæðagreiðsluna 20. október 2012. Það er öll andstaðan á Alþingi. Andstæðingar nýrrar stjórnarskrár skjálfa af ótta við afhjúpandi atkvæðagreiðslu á Alþingi. Það er viðeigandi og spilltur skjálfti. En jafnvel þótt 31 þingmaður legðist gegn frumvarpinu, dygði það ekki til.

Fullbúið og endanlegt frumvarp að nýrri stjórnarskrá liggur nú fyrir Alþingi. Stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd þingsins hefur unnið úr ábendingum Feneyjanefndarinnar og annarra. Verkinu er lokið. Ekkert er eftir nema smiðshöggið. Hvað er að?

Hyggnir og réttsýnir stjórnmálamenn ganga ekki gegn skýrum þjóðarvilja í máli sem þessu. Við erum að tala um nýja stjórnarskrá handa hrundu og sáru landi, þar sem alþingismenn hafa að gefnu tilefni samþykkt einróma ályktun gegn sjálfum sér: „Alþingi ályktar að taka verði gagnrýni á íslenska stjórnmálamenningu alvarlega.“

Nýja stjórnarskráin kveður á um jafnt vægi atkvæða, persónukjör, beint lýðræði, auðlindir í þjóðareigu, upplýsingafrelsi, óspilltar embættaveitingar og fjölmargar aðrar réttarbætur handa fólkinu í landinu, réttarbætur, sem er ætlað m.a. að draga úr hættunni á nýju hruni, brúa gjána milli þings og þjóðar, skapa traust og virðingu.

Tveir þriðju hlutar kjósenda lýstu stuðningi við frumvarpið í þjóðaratkvæðagreiðslunni 20. október. Fimm sjöttu hlutar kjósenda lýstu stuðningi við ákvæðið um auðlindir í þjóðareigu.

Það hefur aldrei gerzt í sögu landsins, að Alþingi gangi gegn úrslitum þjóðaratkvæðagreiðslu.  

Alþingi leyfist ekki, hvorki nú né nokkurn tíma, að ganga gegn vilja þjóðarinnar. Það væri valdníðsla.

Lýðræði felst í því, að engum, ekki heldur Alþingi, má líðast að taka ráðin af þjóðinni.