Byrjum í kreppunni miklu á fjórða áratug síðustu aldar. Innflutnings- og gjaldeyrishöft voru tekin upp í reglugerð 1931 í skjóli eldri heimilda í lögum. Þetta var gert meðal annars til að hlífa bændum við verðfalli búsafurða í útlöndum vegna kreppunnar. Þessi kreppuráðstöfun átti að vera tímabundin. Því var heitið á þingi, að höftunum yrði aflétt, þegar heimsbúskapurinn rétti úr kútnum. Það heit var ekki efnt. Haftasinnum óx ásmegin í millitíðinni, og æ síðan hafa þeir hvorki mátt til þess hugsa né heyra, að höftunum væri lyft til hagsbóta fyrir fólkið í landinu. Enda eru gömlu kreppuhöftin – bann við innfluttu kjöti og ostum nema smáræði við okurverði – að mestu leyti enn við lýði, 80 árum síðar, þótt ótrúlegt sé. Ástandið speglar landlægt skeytingarleysi stjórnmálastéttarinnar um almannahag. Misvægi atkvæðisréttar eftir búsetu hefur ráðið miklu um þessa niðurstöðu.

Annað dæmi sömu ættar er verðtryggingin, sem var leidd í lög af illri nauðsyn 1979. Vandinn var sá, að verðbólgan æddi áfram og át upp sparifé almennings, sem fékk engum vörnum við komið öðrum en að reyna að forða sparifé sínu með því að eyða öllu tiltæku fé og kynda þannig enn frekar undir verðbólgu. Verðtryggingu fjárskuldbindinga var ætlað að verja sparifé landsmanna og skapa með því móti skilyrði til að hemja verðbólgu og gera verðtryggingu óþarfa. Raunar kemur ekki fram í gögnum málsins á Alþingi, að verðtryggingu væri ætlað að vera tímabundin, trúlega af því að það þótti svo sjálfsagt, að ekki þurfti að taka það fram. Verðtrygging veitti lánveitendum langþráð skjól og skerti getu gömlu ríkisbankanna til að skammta lánsfé.

Sumir telja verðtryggingu allra fjárskuldbindinga æskilega undir öllum kringumstæðum, svo að sparifé almennings haldi ávallt verðgildi sínu. Aðrir líta svo á, að almenn verðtrygging dragi úr aðlögunarhæfni hagkerfisins líkt og vísitölubinding launa, sem að fenginni reynslu var bönnuð með lögum um tíma, og komi því ekki til greina sem varanleg skipan, en þá þarf að halda verðbólgu í skefjum. Mikil verðbólga með gamla laginu án víðtækrar verðtryggingar kemur ekki lengur til álita.